Księga dżungli [recenzja]

„Oni tam go zniszczą. Zrobią z niego człowieka” - to jedno zdanie z filmu „Księga Dżungli” (ang. The Jungle Book, reż. Jon Favreau) utknęło mi po seansie w pamięci. Może nie każdy to wychwyci, choć „żart” jest prosty, to zdanie jest jednoznaczne – zwierzęta w „Księga Dżungli” mają ludzi za potwory. I to potwory władające magicznym i niebezpiecznie groźnym „czerwonym kwiatem” (ogień). Historia Mowgliego – dziecka wychowanego przez watahę wilków na wilka, opiera się właśnie na tej nienawiści do nas – ludzi. [ON: Nienawiści i strachu]

Mowgli to mały chłopczyk cudem uratowany przed zjedzeniem przez złego Shere Khana. W skutek ataku tygrysa życie traci ojciec Mowgliego, a jego samego dobra pantera – Bagheera, zabiera do wychowania wilkom. Odtąd chłopiec wychowuje się w dżungli nieświadom zagrożenia ze strony zabójcy ojca. Shere Khan bowiem pała żądzą zemsty za skalanie swego pyska „czerwonym kwiatem” oraz urażoną dumą.

„Księga dżungli” to bajka dla dzieci, a jej ekranizacja z 2016 – laureat Oscary 2017 w kategorii „efekty specjalne”, to typowe kino familijne. Patrząc po gatunku, zarówno książkowo jak i filmowo, spodziewajmy się więc wyraźnego przesłania moralnego oraz łagodnych scen pozbawionych przemocy. Film tym samym skierowany jest głównie do małych widzów – nie trzeba się obawiać brutalności, gdyż poza drobnymi pościgami nie ma w tej bajce nic groźnego.

[ON: A przynajmniej żadna przemoc nie jest pokazana wprost na ekranie.] Charakteryzuje się natomiast wyraźnym poczuciem humoru. Nie jest to może aż tak humorystyczny film jak nie przymierzając pierwsza część „Shreka”, ale dialogowo daje radę. Moim zdecydowanym faworytem był komentarz Baloo odnośnie mantry wilczej watahy – nie będę spoiler'ować, sam sprawdź! [ON: Pocieszny niedźwiedź Baloo ratuje tę produkcje pod kątem humoru]

Nie zachęcam i nie zniechęcam. Jeżeli cenicie sobie kino familijne, macie w domu młodsze dzieci i fantastyczną rodzinną tradycje wspólnego oglądania filmów - „Księga Dżungli” będzie opcją idealną. Zarówno pod kątem estetycznym - efekty specjalne są naprawdę miłe dla oka, a odwzorowanie zachowań różnych gatunków dopracowane na 100%, jak i sentymentalnym. [ON: Sam film w sobie bardzo średni, trochę niewykorzystany potencjał, jednak „animacje” w tym filmie są na genialnym poziomie! Momentami wygenerowane komputerowo zwierzęta wyglądały jak z prawdziwego dokumentu National Geographic – brawa dla grafików!]

średnia ocen 6,2

czyli... zaciekawił

KRYTERIUM OCENY	ONA	ON
FABUŁA
DIALOGI – GRA AKTORSKA
REALIZACJA POMYSŁU
POD KĄTEM GATUNKU
PRZYJEMNOŚĆ Z OGLĄDANIA
PLUSY	+ aktor grający Mowgliego pomimo młodego wieku bardzo utalentowany i naturalny + animacje + humor na wysokim poziomie, ale podpięty tylko do niektórych postaci	+ postać niedźwiedzia Baloo + kapitalne efekty graficzne + ciekawy klimat dżunglii
MINUSY	- spore przestoje w fabule - zbyt to wszystko jest jak ze starej bajki, niby nic w tym złego, ale obecnie jesteśmy przyzwyczajeni do zupełnie innych rozwiązań	- momentami bardzo nudny - niewykorzystany potencjał